Bijna dertig

Toch geeft zo'n lange dag in Zwolle ook veel voldoening. Ik merk dat ik best wordt gewaardeerd door directe collega's en bij de borrel is iedereen best bezorgd over de situatie. Hopelijk komen die signalen ook aan bij Ingeborg.

Er staat dus alweer een hele mooie vacature uit bij de gemeente Amersfoort. Het betaalt hetzelfde als mijn huidige werk dus daar hoef ik het niet voor te doen. Ik vind het alleen spannend om in Amersfoort te solliciteren terwijl ik nog geen zekerheid voel bij Lisanne. Straks krijg ik daar een baan en moet ik op korte termijn bij mijn ouders in IJsselmuiden gaan wonen. Dan zit ik met dezelfde reistijd als nu. Dat zou verre van ideaal zijn. Mijn huidige werk geeft opzich ook nog wel voldoening, maar ik deel de boosheid van Henrieke ten opzichte van de organisatie. Al ruim een jaar geef ik de behoefte voor doorgroeien aan en het wordt maar vooruit geschoven. Er wordt anders gereageerd wanneer dezelfde vraag van de stadsbouwmeester afkomt. De reactie die ik vervolgens krijg is dat het nog te vroeg is, terwijl de behoefte nu al leeft. Een andere reden zou zijn dat er te weinig capaciteit en middelen zijn belegd bij wonen om in mijn positie te schuiven. Heel raar want nu iedereen is uitgeval...

Het doel is om fit te blijven en nog meer te worden. Mijn 30e verjaardag is een mooie streefdatum om naartoe te werken. Tussendoor ben ik ook nog een paar keer jarig en die dagen kan ik net zo goed ook als piekmoment gaan behandelen. Hoe leuk zou het zijn als ik op mijn 27e verjaardag over een paar maanden 27 km afleg bijvoorbeeld. Het zal vast niet op een recordtempo gaan, maar zo ver heb ik nog nooit gewandeld / gerend. Daarnaast betekent fit zijn voor mij ook enige mate van gespierdheid en kracht. Daarom zullen de aankomende maanden er als mijn discipline en wilskracht het toestaat er als volgt uit komen te zien: - maandag rustdag, dan ben ik vaak overdag naar Zwolle en moet er veel gewerkt worden. - dinsdag hardlopen. Langzaamaan een flinke afstand proberen te tackelen. - woensdag basicfit. Huidige schema is 4x per week om kracht op te bouwen met een focus op techniek. - donderdag idem. - vrijdag hardlopen. Ik denk hetzelfde als dinsdag, maar misschien wel een 5k zo snel mogelijk. ...

 Op de gang van het stadskantoor kwam ik zojuist een collega tegen die vervolgens heel enthousiast een interne vacature doorzette voor een planningsadviseur. Hoewel deze functie wellicht niet helemaal is wat ik voor ogen heb om te doen de rest van mijn leven, valt het wel heel mooi samen in een leuk team en bij een organisatie die ik al ken. Bovendien is er een mogelijkheid dat ik op die manier ook twee schalen omhoog kan. Met een beetje onderhandelvermogen misschien wel twee schalen en een trap tegelijk. Daarbovenop nog de salarisverhoging van de volgende CAO zorgt er wel voor dat ik op een verhoogd tempo vermogen op zou kunnen gaan bouwen, dus het is zeker interessant om over na te denken.

In februari ga ik als het goed is weer een trede omhoog. Nou wil het geval dat alle vacatures voor adviseurs momenteel uitstaan op schaal 11. Dit kan ik hopelijk in mijn voordeel gebruiken. Het plan is om binnenkort even af te stemmen over hoe anderen dit aanpakken, want als er een kans is om naast een trede ook een schaal of twee te kunnen stijgen pak ik die graag met beide armen aan.

 De motor van Lisanne had weer problemen vanmorgen, maar gelukkig hebben we fijne buren waardoor het snel opgelost kon worden. Toen ze hem naar de stalling bracht kon ik in de middag even rustig gamen. Ook een vorm van mijn brein uitzetten en enigszins productief bezig zijn. Al is het alleen productief in de wereld van RuneScape. Als ze zo terug is gaan we richting Zwolle om te bowlen en sinterklaas te vieren met mijn familie. Bowlen heb ik enorm veel zin in eigenlijk, dus ben benieuwd of ik er morgen nog op terug ga komen.

Nou kan ik wel haten op tieners die stemmen gebaseerd op wat ze op tiktok zien, maar zelf ben ik geen haar beter. Zowel mijn kortetermijngeheugen als mijn aandachtsboog zijn volledig naar de kloten omdat ik zelf ook iedere paar minuten mijn telefoon erbij pak. Zelfs een paar minuten naar de wc zonder nieuws of een appje zit er niet meer in. Best kwalijk eigenlijk en zeker iets waar ik ook aan wil werken.

 Pvv is officieel de grootste partij van Nederland. Gisteren heb ik tijdens rijles met Jesse gestemd in Kampen. Mijn stem ging naar NSC, de vierde partij qua zetels na de exitpolls. Nu ben ik heel benieuwd hoe het volgende kabinet eruit komt te zien en of er concreet aan een aantal oplossingen gewerkt gaat worden. Vandaag werk ik thuis en zijn er weinig afspraken, dus zo nu en dan heb ik wat nieuws in de gaten gehouden over de ontwikkelingen de dag na de verkiezingen. Wat me enorm is bijgebleven is hoeveel mensen gestemd hebben gebaseerd op wat ze op social media hebben gezien.

 Iedere keer zijn het dezelfde kleine dingetjes waardoor ik me af begin te vragen wat ik in vredesnaam nog hier in Soesterberg bij Lisanne doe. In zekere zin merk ik dat ze haar best doet, maar eigenlijk is de race al gelopen. In dat opzicht lijkt ze redelijk op haar moeder, als ze het niet meer voelt dan gaat het ook niet meer komen. Hierdoor ben ik zelf ook wat afstandelijker aan het groeien en hoeft het allemaal niet meer. Enorm zonde natuurlijk, want straks komt het gevoel opeens wel vanuit het niets weer tevoren. Zo realistisch is dat echter niet. De kleine dingetjes zijn misschien ook wel de druppeltjes waardoor de kraan leeglekt, maar waarom zou ze anders nog geen nieuwe foto's hebben besteld vraag ik me soms af. Of waarom hangen alle kaartjes van haar vriendinnen van 7+ jaar geleden er nog wel maar zijn mijn valentijnskaarten van dit jaar de papierbak in verdwenen. Inmiddels is het punt wel bereikt dat ik zelf minder gemotiveerd ben om er energie in te gaan steken. Wat heef...

 Even iets heel anders hè. Ja, vanmorgen heb ik hardgelopen en ja, wat een onzin dat ik alleen voor het afdelingsoverleg vandaag naar Zwolle ben gereisd. Maar waar ik nu vooral mee bezig ben is de vraag hoe het toch kan dat mijn oksels zo zweten. Het is natuurlijk grotendeels te verklaren doordat ik me warm aankleed omdat het thuis best koud is en de trein en kantoor goed verwarmd zijn. Toch vraag ik me ook af of er niet een hygiënische manier is om niet van die plakkaten onder mijn oksels te krijgen. Het is elke keer experimenteren met nieuwe douchegel, zeep of schuim maar het lijkt amper te baten. Misschien helpt het als ik mijn okselhaar weer scheer of een wekker zet om preventief wat deo op te smeren. Anderen geven het gelukkig nog niet aan dus het zal wel niet extreem zijn, maar ik voel me er zelf wel onprettig bij. Halverwege de dag voel ik steeds dat er vocht zit en dit droogt vervolgens weer op. Mijn oksels zelf stinken niet eens heel erg, maar het natte gevoel is zo onfris...

Het lijkt dus alsof er inderdaad gehoor wordt gegeven aan mijn oproepen op het werk. Heel fijn, want nu kan ik dus de focus weer op mezelf leggen en daaraan werken. Het trainingsschema dat ik heb geselecteerd loopt 12 weken door en het lijkt me leuk om dat eens bij te houden en de volledige periode af te maken. Heel benieuwd wat er in drie maanden kan veranderen qua kracht.

Vanmorgen zowaar opgestaan met mijn wekker en lekker vroeg gesport. Ik vergeet vaak hoe het voelt om zo'n voorsprong op de rest van de dag te hebben. Ondanks dat ik nog niet heel productief ben geweest zijn er al best veel dingen gebeurd en heb ik zelfs even tijd voor mezelf om te lezen en kon ik vanmorgen de gp van Las Vegas kijken.

Lisanne zit dus best ver in de tijd dingen te plannen. Goed teken natuurlijk, maar tegelijk ben ik nog steeds niet helemaal overtuigd of ze nu haarzelf heeft overtuigd. Iets anders dat positief is om te delen is dat ik enorm veel spierpijn heb van gisteren. Opmerkelijk veel want zo lang was het nou ook weer niet geleden dat ik had gesport. De nadruk ligt echter op hoe ik heb gesport, dat was een stuk trager en gecontroleerder dan gebruikelijk. Hopelijk kan ik op deze manier blessures blijven voorkomen en sportief/fit blijven.

 Vanmorgen voor het eerst sinds zondag dus ook weer naar de BasicFit geweest en ook dat beviel enorm. Eenmaal thuis meteen aan de slag gegaan met werk en nadat ik mijn lijst had gedeeld werd ik zowaar gebeld door mijn leidinggevende dat het eigenlijk wel veel te veel was. Daarbij ook nog eens onrealistisch, zeker met de ambities die de gemeente verder heeft. Hier was ik heel blij mee om dat te horen, dus hopelijk gaat het ook daadwerkelijk zo zijn.

Een vroege post vandaag. Hoewel ik een paar keer vroeg wakker werd deze week ben ik namelijk nog niet door het herfstweer naar de basicfit geweest. Vanmorgen ben ik echter nadat ik opstond wel een klein stukje gaan hardlopen. Dit beviel enorm en ik kan me meteen weer herinneren waarom ik dit veel vaker deed. Soms dacht ik er zelfs aan om iedere dag even kort in een kwartiertje mijn dagelijkse actieve minuten aan te tikken. Het is er nog steeds niet van gekomen en mij kennende gaat dat hem ook niet worden, maar waarom eigenlijk niet? Waarom kan ik zo nu en dan wel de motivatie vinden, maar nooit de discipline opbouwen? Als ik mijn eigen gezondheid en welzijn niet de hoogste prioriteit geef, kan ik ook nooit helemaal gelukkig zijn denk ik. Zet jezelf nou eens op de eerste plek en kijk naar welke resultaten het oplevert.

Het tempo vandaag lag een stuk lager dan afgelopen dagen. Vanmorgen sprak ik met zowel Marion als Ingeborg en beiden gaven aan het een goed idee te vinden dat ik voorlopig de woensdagen vrij neem. De memo die ik zou maken is af en alle overige dingen heb ik geagendeerd voor vrijdag.  Toen ik wakker werd regende het nog best hard dus ik ben wel meteen begonnen met werken. Ik had graag willen sporten aangezien zondag de laatste keer was, dus misschien wordt het zo nog een rondje hardlopen.

 Volgens mij is het signaal helder overgekomen. Al wordt er nog steeds veel gevraagd en is het voor iedereen lastig om een oplossing te bedenken. Overal in de gemeente ontvang ik het signaal dat men zich zorgen maakt en deze zorgen kunnen de overblijvers zeker bevestigen. Inmiddels heb ik zelf weer niets toe te voegen aan de dagelijkse hersenspinsels behalve werk, dus dat is het belangrijkste signaal voor morgen. Naast dat ik dit op werk moet aangeven, moet ik natuurlijk zelf ook op zoek naar meer hobby's en het onderhouden van sociale contacten.

 Afspraak met mijn leidinggevende is gepland. Vandaag zo'n 10 uur van huis weggeweest voor werk en in de avond alsnog een paar dingen af moeten maken. Morgen wordt een nog langere dag. Hierdoor merk ik dat ik vrijwel geen persoonlijkheid meer overhoud en amper hobby's heb. Sporten kom ik amper aan toe, lezen ook bijna niet meer en sociale contacten met vrienden zijn er zelden. Vanaf volgende week heb ik wel iedere woensdag van dit jaar vrij genomen. Volgende week kan ik hierdoor gaan stemmen, maar ook de tijd nemen om te sporten of bijvoorbeeld een museum te bezoeken. Als het bevalt heb ik het er nog wel even met Ingeborg over of dit niet structureler opgelost kan worden.

Ondanks dat het weekend is ben ik alsnog met werk bezig geweest. Dit was voor mij de druppel die laat zien dat de grens is bereikt. Als het goed is spreek ik Marion morgen dus dan ga ik even melden dat ik voorlopig de woensdagen vrij ga nemen. Aanstaande woensdag kan ik dan al meteen naar een museum of iets anders doen dan werken in ieder geval.

Eerste dag van het weekend. Wat ben ik hier aan toe zeg. Ondanks dat ik me soms een beetje verveel kijk ik enorm op tegen de nieuwe werkweek. Vooral maandag en dinsdag zijn enorm lang en helemaal volgepland. Die uren ga ik zeker nog compenseren, maar ik moet het er ook nog maar even met Marion over gaan hebben.

1200 dagen, een mooi rond getal nog. Vandaag was de bruiloft van Mirja en ondanks dat ik maar een klein deel van de dag aanwezig was, was het toch bijzonder om mee te maken. De kerkdienst was best relevant voor de gedachten waar ik mezelf ook vaak mee bezig houd de laatste paar weken. De dominee had het over een touw dat meerdere keren gewikkeld is en zo stevig wordt doordat het aan zichzelf verbonden is. Nou heb ik niets met het geloof, maar de Bijbel en overige boeken zitten toch vaak vol met levenslessen die de millennia hebben overleefd. Al was de autorit met mijn ouders een veel grotere motivatie om energie in mijn relatie te stoppen, alles om maar niet meer bij hen te hoeven wonen...

Morgen dus exact 1200 dagen tot de 30, mits ik verkeerd heb gerekend natuurlijk maar daar komen we tzt wel achter. Vandaag was weer een lange werkdag gevolgd door een rijles. Over een maand mag ik al afrijden dus het komt steeds dichterbij. Het rijden gaat opzich wel goed, maar ik merk iedere keer dat het toch weer even wennen is. Nu in de avond was ook een stuk anders dan op de andere tijdstippen. Hierdoor ben ik ook nog eens later thuis, maar gelukkig hoef ik morgen niet naar Zwolle.

 Wat een dag vol overleggen. Gelukkig ben ik niet de enige zo te horen, maar zorgelijk is het wel. Met al deze dingen die tussendoor schieten vraag ik me af hoe ik daadwerkelijk aan werk toe kom. Het is in ieder geval een afleiding van alle andere dingen die spelen, maar om alles nou op te lossen door een workaholic te worden lijkt me ook niet goed.  Deze blog verandert een beetje in een dagelijkse zeikmoment. Misschien helpt het om een en ander even uit te tikken om het van mijn borst af te krijgen, maar het kan ook een teken zijn dat ik toe ben aan verandering. Maar ja, wat dan? Moet ik alles tegelijk aanpassen of stukje bij beetje dingen gaan elimineren? Het is niet zo dat je dan nog terug kan als je eenmaal iets afkapt. Nieuw werk is niet per definitie beter werk. Geen relatie hoeft ook echt niet beter te zijn dan mijn huidige relatie. Het niet kunnen maken van keuzes helpt al helemaal niet mee.

Amersfoort is het in ieder geval niet geworden, voor de positie waar ik op solliciteerde. Echter staat er binnenkort een nieuwe vacature uit waar ze me wel graag voor willen spreken. Of ik erop ga reageren hangt erg af van wat er wordt aangeboden qua salaris. Ik merk dat dat toch wel de belangrijkste reden is om momenteel te wisselen van werkgever. Qua werkzaamheden krijg ik momenteel juist meer vrijheid en ziet men gelukkig het belang van wat ik doe in Zwolle steeds meer in. Echter zijn er wederom een aantal mensen uitgevallen waardoor de bezetting nog magerder is. Dit versterkt mijn positie, maar maakt het team wel nog kwetsbaarder. Misschien zit ik er verder ook wel gewoon op mijn plek en kan ik door loyaliteit te blijven tonen er financieel ook de vruchten van plukken en binnenkort een grotere stap maken.

 Het lijkt wel of de vraag is omgedraaid. Waar ik me heel recent nog afvroeg of Lisanne geen toneelspel speelt vraag ik me nu af in hoeverre ik het zelf eigenlijk aan het doen ben. Is alles dan echt voorbij? Het kost bijna moeite om enthousiast te zijn als ik aan haar denk of een plotselinge date in de agenda voorbij zie komen. Toch word ik ook verdrietig als ik nadenk dat het allemaal voorbij is en dat ik dan weer alleen ergens moet gaan zitten. Of nog erger, bij mijn ouders in moet trekken. We hebben het er nog steeds niet over gehad samen en dat zouden we eigenlijk wel meer moeten doen. Echter hebben we allebei zo'n drukke agenda dat we het bijna zouden moeten plannen. Dat helpt natuurlijk ook niet mee om het eventueel weer beter te maken.

Gesport, boodschappen gedaan en de volgende rijles gepland. Twee wassen gedraaid en de waslijn weer gerepareerd. Was weer een productieve zondag, ondanks dat ik de rest van de dag eigenlijk alleen maar heb gelezen en op de bank lag.

Even iets anders dan normaal. Gisteren ben ik begonnen met 'Life on our planet' en het heeft me weer laten nadenken over het leven. In de serie wordt een beknopte geschiedenis gegeven van het leven op aarde door de miljarden jaren heen en hoe het leven keer op keer periodes van massa uitsterven heeft overwonnen. Nou is het best waarschijnlijk dat we momenteel een nieuwe manier van uitsterving aan het creëren zijn. Het lijkt logisch om in ieder geval een poging te wagen om dit te voorkomen. Echter zijn we als mensen nog maar kort op aarde en krijgen we het nu al voor elkaar om het te verpesten voor de rest van het leven. Zou het niet logischer zijn om de natuur haar gaan te laten gaan en juist een massasterfte te verwelkomen. Hoe precies heb ik geen idee, maar ik kan me heel goed voorstellen dat de planeet en al wat erop leeft beter af is zonder miljarden mensen.

Gesprek in Amersfoort gehad vanmorgen. Ging opzich wel goed maar ik heb geen idee of ik nou door ben of niet. Het was een gesprek met twee dames die verschillend enthousiast waren. Één van de twee heb ik denk ik wel overtuigd, nu is het nog de vraag of de rest aan mijn kant staat. Mocht dit het worden is het wel een enorm mooie kans om mezelf verder te ontwikkelen. Daar zijn zij het hopelijk ook over eens. De rest van de dag heb ik maar vrij genomen om een mentale rustdag te krijgen en alles van de afgelopen dagen te verwerken.

 Ik merk dat ik in de herhaling blijf vallen, maar blijkbaar zit ik er meer dan genoeg mee om het dagelijks even uit te schrijven. Dit is echter een manier om het voor mezelf weer te geven, maar een relatie moet van twee kanten komen. Waarschijnlijk begin ik er vanavond wel weer even over want ondanks dat er in zo'n korte tijd weinig kan veranderen lijkt het me wel goed om zo nu en dan te benoemen hoe we er instaan. Het sollicitatiegesprek morgenochtend speelt natuurlijk ook mee. Hiermee wil ik laten zien dat ik er 100% voor ga om onze relatie ook hier te laten slagen.  Ondanks dat aan Lisanne te merken is dat ze er veel moeite in steekt om het ook te laten werken, vind ik het lastig te peilen of het daadwerkelijk moeite kost of dat het vanzelf gaat. Het is moeilijk om dit te weten te komen aangezien we het er dus niet echt over hebben. Als het actieve moeite kost en ze eigenlijk liever wil dat we de relatie opbreken maar constant een soort toneelspel aan het doen is om mij ni...

 Wat een rustige werkdag, waar door omstandigheden toch nog wat stress rondom zweeft. Vanwege de afwezigheid van een paar collega's merk ik dat we nog steeds bevraagd worden van alle kanten en vandaag werd ik dan ook weer gebeld met een vraag waar ik niet meteen antwoord op heb. Gelukkig ben ik niet de enige die over is en konden we het antwoord snel formuleren. Vanmorgen was ik ook snel genoeg wakker om cardio te doen en vervolgens boodschappen te halen zodat we straks uitgebreid kunnen koken. Naast de reguliere werkzaamheden ben ik nog een paar keer over de vacaturetekst voor Amersfoort heengegaan en krijg ik daar ook steeds een beter gevoel bij.