Bijna dertig

 Na gisteren twee keer gesport te hebben kan ik vandaag in principe een dag overslaan. Gisterochtend deed ik bovendien bovenlichaam en de volgende fitnessdag is een push workout, dus ik ben in principe nog niet optimaal hersteld. Ook na het uur hardlopen van gisteren is het geen goed idee om meteen vandaag nog een keer te gaan. Ergens voelt dit toch verkeerd. Als ik zo graag wil trainen, sneller, sterker en gezonder wil zijn had ik vanmorgen best nog even kunnen sporten. In plaats daarvan heb ik langer geslapen. Hier voel ik me dan weer niet schuldig over. Ik had namelijk ook vroeg op kunnen staan en onderuitgezakt op de bank naar mijn telefoon kunnen staren. Als ik vandaag mijn stappendoel maar haal heb ik in principe alsnog genoeg bewogen om een actie rustdag te hebben. Morgenochtend is weer een mooi moment om mezelf te pushen en voor een goede pushdag te gaan.

Wat een man. Ik had geen betere podcast uit kunnen kiezen tijdens het hardlopen dan de Jocko podcast met Arnold Schwarzenegger. Nadat ik vanmorgen bij de BasicFit ben geweest besloot ik begin van de middag te gaan hardlopen en zette ik bij toeval deze podcast aan. Die man heeft zoveel meegemaakt en bevestigde van alles waar ik de afgelopen tijd over nadenk. Zo origineel zijn mijn gedachten blijkbaar niet, maar wel goed om deze bevestiging te ontvangen van iemand die zoveel heeft bereikt in zijn leven.

 De vloek van Peru is er weer. De afgelopen vier jaar wilden we al naar Peru, maar iedere keer was er weer iets aan de hand in het land waardoor we er niet heen konden gaan. Vorige maand hebben we dan eindelijk de sprong aangedurfd en vliegtickets aangeschaft zodat we het deze zomer kunnen gaan doen. Gisteravond bleek opeens dat de noodtoestand in Peru is aangekondigd vanwege de enorme stijging van mensen met knokkelkoorts. Nou is knokkelkoorts een ziekte die door muggen wordt overgedragen in natte en warme gebieden en gaan wij pas in juli naar Peru. Het land ligt net onder de horizon, wat betekent dat wij er in de winter gaan zijn. Hopelijk hebben we er dus weinig last van.

Het natty dilemma is al aanwezig. Vanmorgen was ik iets lichter op de weegschaal en ondanks dat ik gisteren nog als streven heb bedacht om strakker te worden op vakantie merk ik dat iedere 100 gram gewichtsverlies als veel aanvoelt en dat ik bang ben alleen maar spieren kwijt te raken. Gelukkig is mijn kracht nog nagenoeg gelijk want het is zondag en zelfs nadat ik langer in bed lag dan ik had gewild ben ik gaan sporten. Het is nu wel een taak om even goed uit te zoeken wat ik zoal ga eten om zoveel mogelijk spieren te behouden. Als Lisanne straks weg is ga ik daar eens mee aan de slag.

De bulk is voorbij. Vanmorgen werd ik gelukkig zonder kater, want ik heb niets gedronken, wakker. Echter was ik wel heel moe en voelde ik me nog niet echt fit. Gewapend met het hybride programma van upfront besloot ik te focussen op het verbeteren van mijn cardio en de gespierdheid van mijn bovenlichaam. Ik begon met de intervaltraining en dit viel me behoorlijk tegen. Misschien groeit het neusbotje weer dicht, maar de paar extra kilo's die ik ben aangekomen helpen ook niet mee. Daarnaast heb ik gisteravond veel chips en kipnuggets gegeten. Dit terwijl ik me gistermiddag in de kleedkamers in Utrecht nog stoorde aan het vet achter mijn tepels. Dit hybride schema en het tellen van mijn calorieën moeten er aan bij kunnen dragen dat ik fitter ga worden en er hopelijk op vakantie een keer strak uitzie. Het wordt tijd dat ik eens serieus naar een bulk en cut fase ga kijken. Omdat mijn conditie in Peru ook belangrijk gaat zijn begin ik dus met de cutfase. Misschien kijk ik de serie van Ch...

Goed, gisteren zijn we dus gaan grotbiken. Daar hadden we het tijdens corona al een keer over maar gisteren was het dus zo ver. Aan het einde van de middag Macarena opgehaald en bij Bells gegeten in Zeist. Daar heb ik helaas niet veel kunnen eten omdat ik weer een beetje misselijk was. Waar het door komt weet ik niet precies, maar ik denk dat het met de cappuccino te maken kan hebben gehad. Vandaag zijn Lisanne en ik naar Utrecht gegaan om kleren te kopen. Volgens mij ben ik nu helemaal klaar voor aankomende seizoenen. Ook komen de jongens zo om maar eens op vrijdagavond mijn verjaardag te vieren. Dit in de hoop dat ze iets eerder dan normaal naar huis gaan. Ik klink misschien wel heel oud voor iemand die net een dag 27 is, maar ik hecht toch echt veel waarde aan mijn slaap tegenwoordig.

Vandaag ben ik dan eindelijk echt 27! Veel van mijn to do list zal ik vandaag wel niet aan toe komen. Dat maakt me echter niet uit, ik ben geen David Goggins die elke dag grindt. Gisteren tijdens het eten zeiden we nog dat we 50/50 door het leven gaan. De ene helft alsof we nog maar een jaar te leven hebben en de andere helft alsof het nog 100 jaar gaat duren. Af en toe moet het leven dus ook gevierd worden en gisteren en vandaag zorgt Lisanne daar goed voor. Het is nu pas 7:30 in de ochtend dus alles van vandaag zal ik morgen terug moeten koppelen, maar ik kan nu hetzelfde doen voor gisteren. Nadat we Macarena bij Marco en Eva hadden afgezet gingen we inderdaad naar de Decathlon om spullen voor Peru te kopen. Vervolgens door naar Valkenburg waar we naar de kasteelruïne gingen, met de kabelbaan en vervolgens rodelen. In Heerlen gingen we uit eten. Dat was echt een leuk dorpje! Hele moderne gebouwen pal naast middeleeuwse kerken, maar wel op een smaakvolle manier.

Vanmorgen was weer een zeldzaam moment dat ik voor de wekker wakker werd. Helaas gebruikte ik het eerste halve uur van mijn dag wederom op verschillende apps op mijn telefoon in plaats van een echte productieve dag, maar na dit half uurtje ben ik alsnog gaan sporten. Dag 6 op rij dat ik in de ochtend de BasicFit bezoek. Thuis lag er weer een cadeautje voor me klaar. Lisanne heeft net zoals ik bij haar verjaardag een soort adventskalender gemaakt met kleine cadeaus om af te tellen tot mijn verjaardag. De afgelopen twee dagen kreeg ik koffie, vanmorgen was het body lotion. Nu is het nog maar 8:30, dus een heel uitgebreid verslag van vandaag kan ik nog niet doen. Aangezien ik morgen jarig ben gaan we straks namelijk weg, maar ik heb nog geen idee waar naartoe. In ieder geval naar de Decathlon want we hebben nog van alles nodig voor de Inca Trail.

 Vanmorgen dag 5 op een rij bij de BasicFit geweest. Ondanks dat ik nog lichte spierpijn had voordat ik begon is het toch gelukt om erdoorheen te bijten en naar Zeist te vertrekken. Eenmaal daar zat mijn schema er na een uurtje ook alweer op en kon ik thuis aan de slag met mijn werk. Lisanne heeft natuurlijk vakantie dus dat is te merken ook. Die was meteen bezig het hele huis weer schoon te maken en we hebben concrete stappen kunnen zetten voor de vakantie. De Inca Trail en het eerste hotel in Lima zijn officieel geboekt!

 Het gaat niet lang meer duren voordat ik onder de 1000 dagen zit tot mijn 30e verjaardag. Goed, eerst maar eens mijn 27e donderdag en dan tellen we wel weer verder af. Na vandaag zit ik ook meteen op de helft van mijn werkweek na de minivakantie die vanaf woensdag ingaat. Vandaag is ook geen intense werkdag aangezien ik vanuit huis werk en bijna iedereen op vakantie is. Lisanne zit ook thuis en heeft lunch en ontbijt voor me gemaakt waardoor het al helemaal als een soort vakantie voelde. Ik kon alleen niet uitslapen, maar dat vind ik juist fijn de laatste tijd. Vanmorgen heb ik voor de vierde dag op rij gesport en ook daar ben ik heel blij mee. Mijn gewicht is weer iets toegenomen en ik word langzaamaan sterker, waardoor ik me weer goed voel in de ochtend.

Nog 1100 dagen, een mooi rond getal. Voor de tweede keer dit weekend gaan we mijn verjaardag vieren, ondanks dat ik donderdag pas jarig ben. Gisteren dus met familie en zometeen met de vrienden van Lisanne. Met dit groepje eten we regelmatig sushi maar daar heb ik niet heel veel zin in. Daarom wordt het gourmetten. Altijd een succes als het weer de barbecue nog niet toelaat. Met mijn verjaardag in februari komt het weinig voor dat ik kan barbecueën, al is het een keertje gelukt een paar jaar geleden. Raar om te bedenken dat ik op de basisschool mijn verjaardag vaak in de sneeuw vierde.

Zowel gisteravond als vandaag mocht ik naar huis rijden in de auto van Lisanne. Volgens mij ging het best goed, ze had in ieder geval weinig kritiek. Vanmorgen ben ik weer wezen sporten en vanmiddag vierden Corné en ik samen onze verjaardagen in IJsselmuiden. Naast het scheerapparaat dat ik graag wilde heb ik ook allerlei oude spullen uit mijn jeugd meegekregen. Hartstikke leuk, maar ik doe er niets mee dus dat heeft meteen een mooi plekje in de schuur gekregen.

 Geen avondje alleen, maar weer eentje in de sauna. Opzich wel prima, maar het is toch een beetje alsof ik Lisanne mee zou nemen op een date naar het Rijksmuseum ofzo. Verder ben ik relatief tevreden met hoe vlot ik vanmorgen uit bed ben gegaan en ben gaan sporten. Het is me dan eindelijk toch nog gelukt om me er deze week toe te zetten. Ik blijf in herhaling vallen maar het voelde natuurlijk weer hartstikke goed om te sporten en actief de dag te beginnen. Nou nog snel mijn tas pakken voor een ontspannende avond en dan kan ik er volgende week weer tegenaan om nog even snel een paar dagen te werken.

 Nou blijkt maar weer wat voor een mietje ik eigenlijk ben. Vanmorgen regende het toen ik wakker werd en ondanks dat ik dus wakker was bleef ik hierdoor in bed liggen. Ook toen ik uiteindelijk wel uit bed ging regende het en ben ik maar gaan werken in plaats van te sporten. Hierdoor begin ik mijn dag slecht en is het eigenlijk roeien met de kraan open. Eenmaal slecht beginnen houdt in dit geval in dat het ook niet meer beter gaat worden. En terecht overigens. Waarom ik het iedere keer weer doe is voor mezelf ook een raadsel. Het is zo duidelijk wat de voordelen zijn om nou gewoon even te gaan sporten, de knop omzetten en jezelf te pushen om te doen wat je wilde doen. Tot het moment daar is, want dan kies ik als het even kan blijkbaar toch voor de comfortabele optie en vertik ik het om mezelf te verbeteren.

 Mijn biologische klok is vanmorgen voor de zoveelste keer iets voor 7 afgegaan. Nadat ik door mijn horloge heen ben geslapen en voordat de wekker van Lisanne afgaat. Een fijne tijd om wakker te worden als ik naar Zwolle moet, maar vandaag werk ik thuis. Dan is 7 uur alsnog te laat om uit bed te gaan en helemaal naar Zeist te fietsen voor de sportschool. Aangezien ik officieel om 8 uur begin met werken is dat niet te doen. Gelukkig ben ik vanmiddag vrij en kan je het rondje dat ik gisteren na het eten heb willen lopen geen hardlopen noemen. Na een paar honderd meter kreeg ik een enorme steek in mijn maag en na 2,5 kilometer heb ik het maar opgegeven. Als mijn werkochtend er vandaag opzit probeer ik het nog een keer. Zo hoop ik meteen ruimte te maken voor al het eten dat ik vanavond naar binnen ga proberen te schuiven. Het is inmiddels traditie om op Valentijnsdag naar Mido te gaan en er staan enorm lekkere dingen op het menu. Hopelijk prop ik mezelf zo vol dat ik thuis in coma val ...

 Nou zoals verwacht was ik niet eerder wakker dan gehoopt zodat ik nog had kunnen sporten. Het nadeel van in Zwolle werken en om 9 uur afspraken hebben is dat je om 7:30 toch echt de deur uit zal moeten en als je daarvoor heen en weer wil fietsen naar Zeist en daar een uur sporten zal ik toch echt een paar uur eerder op moeten staan. Gelukkig is het langer licht buiten en komt Lisanne op tijd terug uit school. Dan kan ik na het eten vandaag nog wel even een rondje lopen buiten. Haal ik meteen mijn stappen en voer ik de actieve minuten nog eens op want volgens mij heb ik die vorige week niet gehaald.

 Iedere dag een stukje schrijven heeft als nadeel dat ik niet vaak iets heel interessants te delen heb. Het zorgt ervoor dat ik een gewoonte opbouw en dat is iets goeds, maar het moet wel ergens over gaan natuurlijk. Het laat bovendien zien dat mijn dagen over het algemeen op elkaar lijken. Zeker werkdagen zoals vandaag, waarop ik vroeg naar Zwolle vertrek, rond etenstijd terugkom en de avond gebruik om even te resetten. Morgen moet ik weer vroeg in Zwolle zijn, maar misschien kan morgen afwijken van vandaag als ik nog vroeger wakker wordt en daardoor nog even kan sporten. Verder is er dus niet heel veel bijzonders, in ieder geval niets om te melden.

 Misschien dat ik in de nabije toekomst wel foto's ga toevoegen. Aangezien we deze zomer eindelijk naar Peru gaan en ik op zoek ben naar een hobby waarbij ik niet of amper naar een scherm kijk ben ik aan het nadenken om fotografie op te pakken. Ergens lijkt het me namelijk hartstikke leuk om daar goed in te worden en om op die manier mijn herinneringen vaker vast te leggen. In ieder geval op vakantie moet het zeker van pas komen.

Lekker dagje alleen aangezien Lisanne naar carnaval is en ik gisteravond naar een verjaardag ging. Hierdoor heb ik een korte nacht gehad dus zo ook maar eens op tijd naar bed om wat slaap in te halen. Vandaag heeft me wel wederom tot de conclusie geleid dat ik een andere hobby kan gebruiken. Eentje waarbij ik niet chronisch online ben of naar een scherm staar. Welke het gaat worden weet ik alleen nog niet.

De grootste fout van vandaag, tot nu toe, is om niet meteen in de ochtend te gaan sporten. Ergens ben ik er natuurlijk blij mee dat ik überhaupt nog ben geweest. Echter stikte het van de tieners. Ze waren natuurlijk wel goed bezig om daar te zijn, maar ze namen zoveel ruimte en tijd in gebruik dat het niet prettig was om te sporten. Zeker niet als je de rust in de ochtend gewend bent.

 Vandaag heb ik niet zoveel te melden. Het is eindelijk weer een thuiswerkdag en vanmorgen heb ik kunnen sporten en de rest van de dag heb ik wat meer kunnen eten dan de afgelopen dagen. Dat was ook wel nodig want na al deze dagen rondom werk hebben ervoor gezorgd dat ik weer wat ben afgevallen. Een beetje afvallen maakt opzich ook niet heel veel uit aangezien ik ook een beetje vet kwijt wil. Het meeste gewicht zal toch water zijn.

Nou zoals verwacht ben ik aan bijna niets van mijn to do lijst toegekomen vandaag. Wel heb ik op het werkgebied een enorm productieve dag in Zwolle gehad. Zelfs de autorit met Marion naar huis is goed bevallen. Vandaag heeft me veel positieve inzichten opgeleverd en iedereen gunt elkaar ook het beste. Hierom ben ik ook blij met de keuze om voor Zwolle te blijven werken. Nadeel van deze hectische dagen is wel dat ik nu voor de derde dag op rij alleen eet. Misschien moet ik zoiets in het vervolg toch wat beter gaan plannen.

 Nou het eerste gesprek zit erop. Ingeborg schrok er enorm van dat ik de stap ga maken, maar ze snapt hem gelukkig wel. Nou is het nog afwachten tot Marion me belt zodat ik haar ook kan inlichten. Het meeste kijk ik op naar de heidag morgen. Dan zal ik het aan het hele team gaan moeten vertellen. De afdronk van het gesprek met Ingeborg was gelukkig wel positief, want als ik verder had willen groeien als beleidsadviseur zou ik meer moeten gaan doen op het gebied van beleid. Laat dat nou net het deel van het werk zijn waar ik totaal geen zin in heb. Als planningsadviseur kan ik me wel focussen op verdere ontwikkeling in monitoring en plannen. Op het ontbijt na heb ik nog niets gegeten vandaag en ik krijg ook nog geen hap door mijn keel. Morgen zal vast hetzelfde zijn. Dat verklaart in ieder geval meteen waarom ik weer iets aan het afvallen ben en weinig energie heb. Aangezien ik morgenochtend vroeg naar Zwolle moet kan ik vast niet sporten voor het vertrek, dus zo'n stap in je carriè...

Het voelt nog steeds heel raar en dubbel, want het lijkt toch alsof ik wonen in de steek laat. Tegelijkertijd is het voor mij echt een kans om als planner aan de slag te gaan. Het arbeidsvoorwaarden gesprek met Manon was weer heel positief en ze biedt me ook nog eens meer dan ik in eerste instantie had gedacht. Vandaag was denk ik meteen de drukste dag die ik nog bij wonen ga meemaken. Continue vergaderingen die er wel toe hebben geleid dat er veel is gebeurd vandaag. Hopelijk laat ik op deze manier toch een goede indruk achter bij wonen en kunnen we op goede voet verder samenwerken.

Af en toe denk ik dat ik zelf een stuk negatiever in het leven sta, vooral richting Lisanne. Maar zodra ik dat denk doet of zegt ze weer wat waardoor ik toch echt denk dat ze haar moeder achterna gaat en het bijna bewust zo ondraaglijk mogelijk voor me aan het maken is. Nou ben ik bezig geweest voor de vakantie en zijn de suggesties weer niet goed. Het is gewoon nooit genoeg en de juffen stand waarmee ze me als een klein kind behandeld gaat ook amper meer uit.

Tijdens het hardlopen realiseerde ik me weer dat ik best gefrustreerd ben. Als ik nou eens echt voor mezelf zou kiezen had ik denk ik al een tijdje in Kampen of Zwolle gewoond. Weg uit Soesterberg, weg van Lisanne en dichtbij werk, vrienden en familie. Soms vraag ik me af of ik het niet doe omdat ik echt nog in ons geloof of dat ik gewoon bang ben om alleen te zijn. Tegelijkertijd vind ik het nu vaak juist enorm fijn om alleen te zijn. Ik word er gewoon helemaal gek van iedere kleine keuze te moeten verantwoorden en alles af te moeten stemmen. Vrijwel iedere avondmaaltijd zorgt voor een discussie en als ik voorstel twee keer in de maand te gourmetten, grotendeels omdat ik weet hoe lekker Lisanne het vindt, is het weer niet goed. Het is nooit goed genoeg, hoe hard ik het ook probeer.

Het is lastig om een hobby te bedenken die mijn schermtijd niet verhoogt. Juist daar wil ik vanaf. Nu het nog niet lang licht is overdag en ik voor mijn werk ook al de hele dag naar een beeldscherm staat zou het ook leuk zijn om iets te doen waarbij ik niet naar een scherm kijk. Naast me in de trein zit een meisje te breien, dat zou er eentje zijn maar daar wil ik niet aan beginnen. Lego of een bouwpakket lijkt me opzich wel wat, maar wat moet je ermee als het af is? Zoiets ga ik misschien maar eens iets meer in verdiepen.

 Dit is even wennen... In eerste instantie had ik vanmiddag een kennismakingsgesprek met Manon, maar nou ben ik eigenlijk al een soort van aangenomen blijkt het uit het gesprek. Ik zal er financieel niet (veel) op vooruit gaan, maar de functie zelf lijkt me wel veel leuker. Ook zit ik eindelijk weer in een stabiel team waarin ik niet alleen zelf kan groeien maar Zwolle ook kan helpen beter te worden. Dit wilde ik als beleidsadviseur ook al, maar zie ik het eigenlijk niet terug. De vele afwezigen de laatste tijd hebben wel bijgedragen, maar zijn denk ik niet de doorslaggevende factor geweest om mijn interesse aan te geven. Met Jochem en Aafje samenwerken lijkt me bovenal ook heel leuk. Er valt op het gebied van planner zijn nog wel het een en ander te leren. Maar dat gaat met de tijd komen. *Dit is ook de eerste keer dat ik iets toevoeg aan een bericht dat ik al heb uitgetypt. Het kan zijn dat ik nerveus ben voor het klikgesprek van vanmiddag, maar ik denk dat het aan de koffie ligt...