1115

Tijdens het hardlopen realiseerde ik me weer dat ik best gefrustreerd ben. Als ik nou eens echt voor mezelf zou kiezen had ik denk ik al een tijdje in Kampen of Zwolle gewoond. Weg uit Soesterberg, weg van Lisanne en dichtbij werk, vrienden en familie. Soms vraag ik me af of ik het niet doe omdat ik echt nog in ons geloof of dat ik gewoon bang ben om alleen te zijn. Tegelijkertijd vind ik het nu vaak juist enorm fijn om alleen te zijn. Ik word er gewoon helemaal gek van iedere kleine keuze te moeten verantwoorden en alles af te moeten stemmen. Vrijwel iedere avondmaaltijd zorgt voor een discussie en als ik voorstel twee keer in de maand te gourmetten, grotendeels omdat ik weet hoe lekker Lisanne het vindt, is het weer niet goed. Het is nooit goed genoeg, hoe hard ik het ook probeer.