740

Vanmorgen op de fiets realiseerde ik me weer eens hoe burgerlijk ik eigenlijk leef. Ik ben naar de universiteit gegaan en heb nu een 9-17 kantoorbaan, een leuke vriendin en binnenkort ook een koophuis. Er zijn veel mensen die denk ik dromen van mijn leven en toch voelt het voor mij een beetje leeg en onvervuldigend. Als dat een woord is tenminste. Mijn grote droom is om reizend rond te kunnen trekken en te kunnen leven. Zo makkelijk gaat dat alleen niet want voor alle activiteiten en goederen staat iets tegenover. Logisch ook en daar heb ik zeker geen commentaar op. Echter kan men hierdoor niet 24/7 op vakantie. Ik kan niet praten voor anderen, maar zelf ben ik op vakantie de meest gelukkige versie van mezelf. Dit jaar kan ik wel weer proberen om de polarsteps iets meer literair aan te pakken en er meer een leesbaar reisverslag van te maken dan we afgelopen jaren hebben gedaan. Wellicht komt er een mooi verhaal uit waar een extra zakcentje mee verdiend kan worden.