1147

 Vanmorgen ben ik weer begonnen aan mijn 'ideale' ritme. Zo heb ik mezelf gewogen, ben ik gaan sporten en heb ik Duolingo gedaan om een beetje Spaans te kunnen mochten we ooit naar Peru gaan op vakantie. Op de fiets dacht ik weer waarom eigenlijk. Over twee maanden ben ik 27 en zal ik waarschijnlijk nog zo'n 50 jaar moeten werken. In een ideale wereld is de gezondheidszorg tegen die tijd zo goed dat ik nog 20 jaar in redelijke gezondheid kan genieten van mijn pensioen. Echter is dit natuurlijk niet gegarandeerd, het enige dat zeker is, is het heden. Stel dat ik morgen opeens door een bus wordt geraakt. Dan heb ik al die tijd voor niets gespaard, gesport voor mijn gezondheid, gezond gegeten etc. Tegelijkertijd weet je natuurlijk nooit of je 110 gaat worden of niet. Mijn opa en oma aan mijn vaders kant leven best gezond en hopen dit jaar 60 jaar getrouwd te zijn, mijn opa tikt de 90 al bijna aan. Aan mijn moeders kant leven ze een stuk ongezonder en is het nog maar de vraag hoe lang men het daar volhoudt. Genetisch gezien kan ik dus best oud worden en ook nog in relatieve gezondheid. Wel weet ik dat mijn ogen niet enorm goed zijn en dat mijn opa flink ontwikkelde staar heeft. Dit jaar wil ik vaker nadenken over de balans. Natuurlijk is het goed om te sparen en om aan je gezondheid te werken voor de toekomst, maar het enige dat zeker is is het heden. Dus we moeten ook niet vergeten om in het heden te leven voordat het alweer voorbij is.