1222

Toch een vroege filosofie sessie terwijl ik mijn koffie wegsip in Lissabon. Vanmorgen heb ik weer een stukje gewandeld om de bloedsomloop op gang te krijgen. Dat is altijd een moment van mentale helderheid om na te denken. Ik bedacht me hetzelfde als wat ik wel vaker op vakantie realiseer. Namelijk dat ik dit enorm fijn vind en vaker zou moeten doen. Er is niets wat me er thuis van weerhoudt om een rondje te lopen, maar dat is toch anders omdat je de weg al weet. Het lopen an sich is niet wat ik leuk vind, maar het verkennende aspect wel. Of ik nou in Amsterdam bij een onbekende metro halte uitstap en op gevoel de weg terug probeer te vinden of hier in Lissabon de hoogte van de aankomende staat probeer in te schatten. 

Wat ik me ook realiseerde is dat ik deze tijd in mijn eentje enorm waardeer. Put yourself first zei Lisanne gisteren nog en ik denk dat ik vaak, uit angst anderen kwijt te raken, mezelf soms kwijtraak. Dat ik om niemand te kwetsen veel oppak op het werk, richting vrienden of in relaties. Niet dat ik altijd maar nee moet zeggen of dat het samenwonen maar moet ophouden. Maar toch iets om over na te denken tijdens een ochtendwandeling.