1212

Ok ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen. Al een tijdje heb ik een onderbuikgevoel dat onze relatie bij allebei niet meer de hoogste prioriteit heeft. Gisteren na een lunch met kennissen stortte Lisanne opeens in en bekende ze hetzelfde als waar ik zelf al een tijdje mee loop. De spanning is eraf en we zitten in een soort sleur vast. Desondanks houden we enorm van elkaar dus we zijn niet bereid er een punt achter te zetten. Toch vraag ik me de hele tijd af of het niet beter zou zijn. Echter wil ik totaal niet uit elkaar en zou ik er alles aan doen om het weer te laten werken. Lisanne zei hetzelfde te willen en er ook meer moeite en energie in te gaan steken. Dit betekent voor mij wel dat het blijkbaar niet uit automatisme gaat. Dat hoeft ook niet, alles wat het waard is in het leven moet je verdienen en voor werken, maar het zou het wel makkelijker maken als het vanzelf ging. Ik wil heel graag dat het werkt, maar hierdoor ben ik wel veel meer op mijn hoede merk ik. Hoe graag ik ook wil dat het tussen ons blijft of weer gaat werken, is het misschien beter om allebei een eigen weg in te slaan.