Bijna dertig

Eerste nacht in puno overleefd. De temperatuur valt enorm mee in de slaapkamer, maar misschien heeft dat te maken met de hoeveelheid dekens die we hebben gekregen. Gisteren hebben we lang in de bus gezeten en dat zal morgen weer het geval zijn. Verder hebben we nog niet zoveel gedaan hier en is het vooral wennen aan de hoogte.

Weer voor 5 uur op en onderweg om uit te checken. Vandaag vertrekken we uit Arequipa en gaan we naar Puno. Eerst een busreis van ongeveer 6 uur te gaan geloof ik. In Puno zelf hebben we alleen een hotel en verwachten we morgen een boottocht te doen. Verder is er nog niets geboekt.

Tijdens de hele Colca canyon trek heb ik getwijfeld of ik nou moest poepen of niet. Gisterochtend was het dan eindelijk zo ver rond 4:15. Echter was het maar een klein beetje en zag het er heel anders uit dan normaal. Vervolgens moest ik bij de lunch nog een keer en nadat we hadden ingecheckt in het hotel nog een keer. Nu werd ik net wakker en drie keer raden wat er meteen weer uit kwam... Correct; diarree. Gisteren was het allemaal nog wel een beetje solide, maar nu dus niet. Gelukkig heb ik wel het idee dat inmiddels bijna alles eruit is.

Gehaald! Een kilometer omhoog geklommen en dat voor 8 uur in de ochtend. Ben benieuwd of ik verder nog aan iets toe ga komen vandaag want we volgens mij zitten we een groot deel van de dag in de bus. Rond 17:00 zijn we dan weer in Arequipa en kunnen we eten en meteen naar bed.

Dit is beter, om na een lange nachtrust gewekt te worden door de zon. Het is nog wel een uur te vroeg voor het ontbijt, maar ik heb tenminste niet om 2:30 een wekker uit hoeven te drukken.  Vandaag doen we het tweede deel van de trek. Gisteren moest Lisanne een paar keer zitten en extra rusten vanwege de hitte. Hopelijk heeft ze daar vandaag minder last van. Ze merkte dat ik een beetje teleurgesteld reageerde. Dit is namelijk precies waarom ik in Luxemburg langer en vaker wilde trainen, maar daar vond zij het steeds wel mooi geweest na een kilometer of vijf. Nu moeten we wel in Peru en blijkt dat het toch wat zwaarder is dan ze had gedacht. Bij de Inca trail moeten we nog veel meer lopen en gaan we ook wat meer meters stijgen. Hopelijk is dit dan genoeg training.

Vroeg opstaan in Nederland vind ik vaak wel fijn, maar om 2:30 gewekt worden door een wekker hier niet. Toch valt het mee hoe weinig ik heb geslapen. Nu wachten we in de lobby van ons volgende hotel op een bus die ons naar de Colca Canyon gaat brengen. De op één na diepste kloof ter wereld. Welke de diepste is kunnen we nog niet met veel zekerheid bevestigd krijgen. Deze is in ieder geval een stuk dieper dan de Grand Canyon.

Mijn hartslag in rust neemt geleidelijk af deze vakantie. Ik kom vaak lang niet aan de actieve minuten en meestal haal ik de 10.000 stappen ook nog niet, maar de stress van werk en het gewone leven in Nederland is wel helemaal weg. Ik vind het ook fijn om in Nederland in het ritme te zitten en productief te zijn, maar zo op reis ben ik toch helemaal in mijn element. Elke dag is toch een avontuur, al is het niet altijd even spectaculair. Gisteren bijvoorbeeld kwamen we aan met de bus en hebben we een rondje gelopen door het oude centrum van Arequipa, maar juist daar kan ik ook van genieten.

Blijkbaar heb ik zo weinig echte slaap gehad in de bus vannacht, dat fitbit niet eens de moeite heeft genomen om het te registreren. Na een lange busrit met een korte stop in Nazca zijn we vanmorgen vroeg aangekomen in Arequipa. Onderweg voelde ik meerdere keren mijn buik borrelen en durfde ik niet naar de wc te gaan voor het geval er van alles uit kwam wat niet de bedoeling was. Eenmaal ingecheckt in onze Airbnb konden de sluizen gelukkig open. Hopelijk trekt de buikpijn straks ook weg en kan vooral Lisanne nog even bijslapen want die heeft waarschijnlijk nog veel minder uren gemaakt vannacht.

Na al een hele lange tijd niet gedronken te hebben, de pisco proeverij daar gelaten, kregen we gisteren bij het huidige hotel een pisco sour cocktail workshop. Ik dacht dat het bij één drankje zou blijven, maar uiteindelijk kregen we 8 shotjes pp. Mijn lichaam ging weer berucht borrelen, maar na een flinke boer was het ook weer opgelost. Hoewel ik het niet allemaal even lekker vond, was het wel heel leuk om te doen en mee te maken.  Daarvoor gingen we met buggy's en sandboards van de zandduinen af, maar daar heb ik op polarsteps al het een en ander over geschreven.

Zoals verwacht gaat alles anders is een toepasselijke uitspraak voor vanmorgen. Gelukkig kan ik eigenlijk de factuur van de kaakchirurg zien, maar er staat geen factuurnummer op. Voor een declaratie bij HEMA heb ik die wel nodig. Vraag ik het aan de computer van Infomedics, krijg ik natuurlijk een automatisch antwoord over het betaalkenmerk. Het betaalkenmerk is echter te lang voor een correcte registratie als factuurnummer in de app van HEMA. Om toch maar iets in te vullen heb ik het eerste deel van het betaalnummer doorgegeven, maar dit zal waarschijnlijk niet goed worden gevonden. We gaan het zien...

Gisteren weer wat later gaan slapen dan de dagen ervoor en vanmorgen ook iets later opgestaan. De jetlag schuift elke dag een uurtje op lijkt het wel. Ik word al wakker op tijdstippen die lijken op mijn opsta tijden in Nederland buiten de vakanties om.  Inmiddels zijn we in Paracas, hier blijven we maar een nachtje. Straks gaan we naar de Ballestas eilanden en daarna weer verder met de bus naar Huacachina.

Ruim anderhalf uur later wakker dan gisteren. Ik zou het nog steeds geen uitslapen noemen om hier rond 4 uur wakker te worden, maar volgens fitbit heb ik tenminste meer dan 8 uur geslapen. Doordat ik gisteren wel heel vroeg wakker werd gingen we na het avondeten wederom vroeg naar bed. Ook Lisanne was kapot en kon niet wachten om te gaan slapen. Een voordeel van deze jetlag is dat we straks om 6:30 opgehaald worden met de bus voor de eerstvolgende stop van de vakantie. Na Lima gaan we namelijk naar Paracas, waar het een stukje warmer is dan in Lima. Onderweg stoppen we bij een aantal toeristische plekjes zodat we ook wat meer kunnen zien dan alleen de binnenkant van de bus als we ons verplaatsen van A naar B.

Momenteel is er een enorme internet storing in Europa, waaronder ook op Schiphol. Gelukkig zijn wij inmiddels al in Peru en hoeven we ons geen zorgen meer te maken over hoe we Nederland tijdelijk kunnen verlaten voor een vakantie. Wat me wel zorgen baart is dat ik vanmorgen plots een rekening van de kaakchirurg heb ontvangen van ruim 500 euro. Dit is een flink bedrag want ik ging er dus vanuit dat het onder mijn eigen risico zou komen te vallen. Nou lijkt dat ook het geval te zijn en is de kaakchirurg waarschijnlijk te nieuw om een contract met mijn verzekeraar te hebben, maar ik kan de rekening nu dus niet controleren omdat ook het bedrijf dat de rekening verstuurde kampt met problemen door de storing...

Het is weer vroeg maar ik denk dat dat de aankomende weken ook wel zo zal blijven. Naast dit stukje houden we namelijk ook een polarsteps bij waarin de vakantie wordt geregistreerd. Vrijwel alles wat we doen zal daar worden samengevat, dus het is per dag even bekijken wat ik hier ga schrijven. Al is dit natuurlijk iets voor mezelf, dus ik verwacht toch wat meer kijkjes achter de schermen en gedachten dan op polarsteps.

Het is misschien weer een klein stukje, maar anders komt het er vandaag niet van denk ik. Dit schrijf ik namelijk vanaf de wc op Schiphol om 6 uur in de ochtend voor we straks vertrekken naar Atlanta. Na een overstap van een paar uur vliegen we vanaf daar later vandaag door naar Peru. Vanmorgen stonden we om 4 uur op en nu zijn we dus ruim op tijd bij de gate. Het vliegtuig lijkt er ook al te staan dus hopelijk gaat alles goed op tijd.

Ik ga het weer even kort houden want mijn ouders zijn hier en we gaan zo ook alweer naar bed. Vandaag hebben we de laatste dingen ingepakt en gehaald zodat we morgen op tijd kunnen vertrekken. Het belangrijkste is misschien nog wel dat we Peru hop hebben besteld, waarmee alle reizen in Peru zijn geregeld. Alleen de uitjes en overnachtingen moeten we daar nog regelen. Eerst maar eens de reis overleven morgen.

Niet al te vroeg wakker vandaag, maar wel vroeg genoeg om te sporten. De rest van de dag staat tot nu toe in het thema van de tas inpakken en de vakantie voorbereiden. Woensdag vertrekken we naar Peru en we hebben nog geen concreet plan wat we precies gaan doen. Het enige dat zeker / geboekt is, is de Inca trail. Al heeft het bedrijf de beschrijving aangepast op getyourguide dus is er daar nog wel wat onzekerheid.

Rond een uur of 3 vannacht werd ik plots wakker. Ik schrok niet, maar was toch opeens wakker en kwam ook niet meer in slaap. Dit was mijn kans om eens te sporten in de ochtend en weer terug te zijn voor Lisanne wakker is. Echter was het nog wel heel vroeg en donker, dus eerst ben ik nog een uurtje RuneScape gaan spelen. Daar unlockte ik de tweede pet op mijn account. Vervolgens sporten en thuis nog even gelezen voordat Lisanne wakker werd. Nu is het nog geen 15 uur in de middag en ben ik weer enorm tevreden met de productiviteit van vandaag. De boodschappen voor vanavond en morgen zijn binnen en het weer lijkt even positief bij te draaien. Hierdoor kan ik nu weer verder lezen in de zon.

Vanmorgen vroeg, sinds een paar weken betekent dat rond 7 uur, opgestaan en na de regen hardgelopen. Natuurlijk begon het na een minuut of tien weer keihard te regenen en hierdoor heb ik mijn rondje wat ingekort. Thuis het grootste deel van de tas ingepakt en daarna naar Zeist en weer naar huis gelopen. Mijn heupen en knieën waren een beetje gevoelig van deze wandel combinatie. Ben benieuwd hoe dat in Peru gaat als er ook nog hoogte bij komt. Aan het einde van de middag vertrokken we naar Ede om met Amy en Nino te eten.

De aankomende vakantie wordt weer een kans om te evalueren wat ik belangrijk vind en hoe ik de rest van mijn leven in wil kleuren. Qua werk ben ik nu wel tevreden en ik weet dat ik in ieder geval stappen wil zetten op de woningmarkt. Soesterberg vind ik nog steeds helemaal niets, maar het trekt me ook niet echt om weer terug te gaan naar Kampen. Het liefst natuurlijk in Amersfoort met Lisanne, maar vandaag was weer zo'n dag waarop ik aan het einde van de dag afvraag of ik dat nou wel echt wil. En of zij dat ook wil natuurlijk. Het begon allemaal zo goed maar doordat ze zelf haar Authenticator verkeerd heeft ingesteld en we er daardoor niet meer uitkomen is meteen de hele sfeer verpest. Nou kan ze natuurlijk wel de hele avond gezellig doen met Alissa, en heb ik de halve dag een Lisanne rondlopen die chagrijnig is op iets waar ik niets aan heb kunnen doen.

 Dit heb ik hier vaker genoteerd, maar een dag op kantoor voelt een beetje als valsspelen. Zeker in een efficiënt team zoals we dat in Holtenbroek hebben krijg je zoveel meer voor elkaar in een dag als je een beetje doorpakt. De werkplekken zijn hier goed geregeld en de afspraken zijn helder. Wanneer ik ergens niet uitkom zijn de mensen dichtbij en iedereen heeft veel verstand van allerlei dingen waar ik zelf misschien niet meteen uitkom. Daarnaast heb ik toch nog even de ambtenaar uit kunnen hangen doordat dit mijn laatste kantoordag is voor de vakantie en iedereen die weet dat ik straks zes weken weg ben er van alles over vraagt. Ook tijdens de lunch heb ik nog een half uur een rondje gelopen, de typische ambtenarenwandeling, waardoor ik qua stappen al goed richting de 10.000 ga.  Door de verloren halve finale tegen Engeland sliep ik gisteravond wel een stuk later dan ik had gewild. Deze week is het sowieso niet echt gelukt om op tijd te gaan slapen en al helemaal niet om vr...

Toen ik vanmorgen wakker werd ben ik meteen achter mijn bureau gaan zitten om te werken. In de middag bracht ik een broek naar Lisanne en wilde ik dit combineren met een bezoek aan de basic fit. Nou dat heb ik geweten. Heel Zeist gaat natuurlijk in de middag sporten omdat ze in de ochtend net zo lui zijn als ik de laatste tijd en Nederland speelt vanavond in de halve finale tegen Engeland. Om die reden sta ik nu maar trappen te lopen in plaats van krachttraining. Op die manier heb ik er in Peru nog wat aan hopelijk.

Weer een mooi rond getal, nog 950 dagen te gaan. Daarnaast nog drie werkdagen tot mijn zomervakantie. Vandaag ben ik bij de ggd langs geweest voor een vaccinatie en nu ben ik de aankomende 30 jaar beschermd tegen hepatitis A. Tegen de tijd dat het is uitgewerkt ben ik 57 en heb ik er meer dan mijn huidige leven tot nu toe nog een keer opzitten. Naast het bezoek aan de ggd heb ik vandaag ook nog een paar andere dingen gedaan op werk en zit ik nu thuis te wachten of de storm gaat komen of niet. Als het droog blijft ga ik naar de afscheidsmusical van de groep van Lisanne. Mocht het met bakken uit de hemel komen blijf ik binnen en kan ik de halve finale van Spanje tegen Frankrijk opzetten.

Weer bijna thuis na een niet al te lange dag in Zwolle. Vanmorgen werd ik wakker door de wekker van Lisanne en was het al te laat om te gaan sporten. Nu moet ik ook eerlijk gezegd toegeven dat ik de laatste weken de motivatie een beetje kwijt ben. Om nog maar te zwijgen over de discipline. Nadat ik uit bed je kwam ben ik begonnen met werken en halverwege de ochtend naar de bus vertrokken. Het aantal stappen heb ik dus ook nog lang niet gehaald want op kantoor zat ik bijna de hele tijd stil. Het is nu droog dus we gaan zo barbecueën, daarna kunnen de stappen misschien nog wel opgehoogd worden met een rondje.

Op sporten na blijkt dit schrijven toch wel een van de lastigste dingen om er dagelijks in te houden. Qua tijd kost het me vrijwel niets, maar je moet er toch even voor zitten om het op te schrijven. Sommige dagen, zoals vandaag, doe ik veel te weinig om een goed stukje te schrijven. Inhoudelijk dan. Op dagen dat er veel gebeurt, zoals gisteren, kom ik amper aan schrijven toe.

Korte samenvatting van vandaag want het is al laat. Vanmorgen gesport. Daarna naar verjaardag van Tristan. Onderweg naar mijn ouders gestopt bij een mooi tuincentrum. Vervolgens 50e verjaardag van mijn moeder gevoerd. In de avond die van Corné en Jarnick, nadat Dianke heeft gedeeld dat ze weer zwanger was. Ik heb naar huis gereden en Nederland heeft met 2-1 van Turkije gewonnen op het EK.

 Wat een gezeik is dit zeg... De tandarts kan dus niets vinden. Dat is opzich goed nieuws zou je denken, maar Petra is dus helemaal overstuur en belt allerlei kaakchirurgen om het nog voor we op vakantie gaan te regelen. De tandarts zelf deed er niet zo moeilijk over. Inmiddels heb ik zelf een afspraak gemaakt in september bij de tandarts waar hij me naar heeft doorverwezen. Er moet namelijk een CBCT scan gemaakt worden zodat er verder onderzocht kan worden wat er aan de hand is. Mogelijk heeft dit wat met mijn neus te maken. Ik heb ook de kaakchirurg aan de telefoon gehad om een afspraak te plannen voor het verwijderen van mijn verstandskiezen. Daar is de dag voor we op vakantie gaan opeens plek maar vanwege de pijn die een operatie kan veroorzaken werd het me afgeraden te doen. Nou moet ik dus terugbellen op vakantie, maar dan staat mijn Nederlandse simkaart natuurlijk uit om geen onverwachte kosten op te lopen in Peru. Wat een gezeik dus allemaal... Niemand weet wat er aan de ha...

Na een late avond in Holtenbroek gisteren besloot ik mijn werkdag vandaag te beginnen met een bezoek aan de apotheek. Vervolgens ging ik door naar het stadhuis en daarna naar het stadskantoor. Mijn stappen heb ik weer met gemak gehaald. Thuis konden we meteen eten en hebben we nog een paar afleveringen van the Office gekeken. Toen Lisanne vervolgens vroeg naar bed ging hoopte ik dat dat een teken zou zijn, maar helaas was ze te moe. Ik weet niet waarom precies want de laatste paar weken is mijn libido ook niet zo extreem hoog, maar het irriteerde me wel. Nou hoeft het natuurlijk ook niet altijd raak te zijn, maar het voelt wel alsof het nooit eens kan wanneer het mij uitkomt.

De afspraak staat voor aanstaande vrijdag bij de tandarts, maar ik denk dat de geplande tijd te kort is. Petra appte me al en vroeg om een foto, dus ik principe heeft de tandarts al gezien wat er aan de hand is. Nu kan het me best veel gaan kosten, maar dan ben ik in ieder geval weer een stukje dichterbij mijn gezondheid. Vanmorgen bedacht ik me dat ik aankomende maand maar even niet ga beleggen. Het geld dat ik daarmee apart houd kan ik goed gebruiken in Peru en bij plotselinge rekeningen zoals een wortelkanaalbehandeling. Aan het einde van het jaar maak ik de inleg wel weer goed als mijn IKB wordt uitbetaald. Belangrijkste reden is dat ik wel kan beleggen voor een betere toekomst, maar de beste investering is in mijn gezondheid. Ik kan bovendien niet wachten tot ik officieel op papier niet meer bij mijn ouders woon en hier in de buurt een huisarts kan nemen. Dan kan ik mezelf er waarschijnlijk ook meer toe zetten om meer kwaaltjes sneller na te laten kijken.

De fistel is officieel weer terug. Vorig jaar heb ik een wortelkanaalbehandeling gehad aan de linkerkant van mijn kaak omdat er een ontsteking was die een weg naar buiten zocht. Het leek een paar maanden voorbij te zijn, maar sinds een paar dagen heb ik het gevoel dat het weer terug komt. Vandaag is het eerste puntje te zien en ervaar ik zo nu en dan ook pijn in mijn tandvlees. In een ideale wereld zou ik hier een afspraak voor kunnen maken bij de tandarts, maar nu is het veel te kort voor de vakantie om nog een afspraak gepland te krijgen. Over twee weken gaan we naar Peru en dan ben ik 5 weken weg. Het is dus nog minstens twee maanden doorbijten. Daarbij levert die meteen een ander probleem aan, eentje waarbij ik al langer mijn vraagtekens bij zet. Het maximale bedrag dat ik bij de verzekeraar kan declareren is namelijk al opgemaakt door het plaatsen van een kroon dit jaar. Waarom tandheelkunde niet in het basispakket zit snap ik dus niet. Voor de raarste dingen kan iedereen een verg...

1 juli, keti Koti, halverwege 2024 en de laatste dag met Rutte als premier. Ik hoefde pas om 10:30 in Zwolle te zijn dus ik kon vanmorgen sporten en nog even boodschappen doen. Daarna dus naar Zwolle, waar ik ook niet al te lang bleef. Geen enorm productieve dag, maar dat heeft denk ik te maken met de vakantieperiode die al deels is gestart. Zelf moet ik nog twee weken.